Schwiizertütsch-Survival

Lieve allemaal,

Volgens de welkomstdag die ik twee weken geleden op de uni heb gehad zou ik (na een fase van extreme blijheid) nu in de fase 'cultuurshock' moeten zitten. En wauw, ze hebben gelijk! ;) Vorige week maandag begon namelijk het semester en dat was wel even wat anders dan de Duitse cursus.

De Duitse taalcursus was met allemaal internationale studenten en vond iedere dag in hetzelfde lokaal plaats. Echter, met mijn studie is dat natuurlijk wel anders, ik ben weer officieel een 'brugger'.. En op zich is dat prima als je mede-bruggers om je heen hebt, maar vrijwel alle internationale studenten hier zijn voor de ETH (technische universiteit) gekomen en ik bleek uiteindelijk de enige Bedrijfskunde student die nog in de bachelor zit. Daarbij volg ik veel van mijn vakken in het Duits en daar zijn al helemaal geen internationale mensen te vinden!

Oftewel, mijn veilige internationale bubbel spatte voor een kort moment uiteen; ik zat plotseling in collegezalen vol met Zwitsers die elkaar allemaal leken te kennen en daarbij vielen de colleges erg tegen. Hoewel de docenten geacht zijn hoogduits te praten gebeurd dit lang niet altijd. Sommige colleges bleken door het zware Zwitserse accent onverstaanbaar (waardoor de hele zaal in het een deuk lag om een grap en ik dacht, waar gaaaat dit over..!). Verder is Bedrijfskunde hier veel technischer dan in Nijmegen, de wiskunde gaat razendsnel en de formules vliegen je om de oren.

Ondertussen weet ik gelukkig waar de collegezalen zijn, dat ze de verdiepingen tellen met A,B,C,D en dat je overal een half uur van te voren moet zijn wil je kunnen zitten (ijverige zwitsers ook altijd). Ook is mijn wiskundig inzicht als een raket de lucht ingeschoten en ik heb ontdekt dat zwitserse studenten eigenlijk best aardig zijn. Kortom; ik klim uit de cultuurshock, op naar de volgende fase! ;)

Verder blijven in het weekend de erasmusfeestjes en uitstapjes natuurlijk onvermoeid doorgaan. En het wordt alleen maar leuker en leuker! Ik heb echt verstelt gestaan wat normale dansmoves zijn in bepaalde landen. Uiteraard zijn er de clichés, zoals dat de meisjes uit het oostblok toch wel erg sexy tekeer gaan (lees; daggeren). Echter, ik heb ook ontdekt dat mensen uit Zweden ontzettend wild dansen. Mijn lieve vriendinnetje Therese die zo ontzettend stil en verlegen is ging he-le-maal los, ik wist niet wat ik zag! Daarbij is voor mij de theorie bewezen dat Chinezen niet tegen alcohol kunnen. In de tram terug naar huis heeft één van mijn Chinese huisgenoten even uitgebreid over mijn schoenen heen gekotst! En ik kwam er nog mooi mee weg, want Otto (Finse jongen) stond voor mij en zat helemaal onder..

Gisteren ben ik met een paar huisgenoten naar Jungfraujoch geweest. Dit is het hoogste treinstation van Europa en dat wilden wij natuurlijk niet missen! Van Zurich naar Bern, van Bern naar Interlaken, van Interlaken naar Lauterbrunnen, van Lauterbrunnen naar Kleine Scheidegg en vanaf daar naar Jungfraujoch. Het was even een reis, maar dan heb je ook wat. Vooral vanaf Interlaken was het echt fantastisch mooi. We zaten allemaal stil naar buiten te kijken, iedereen was helemaal onder de indruk. Eenmaal boven gekomen kwam ik er weer eens achter wat een kuiken ik ben. Ik ben namelijk naar Zwitserland gekomen zonder bergschoenen, rugzak en zonnebril. De rugzak heb ik van te voren snel geleend, maar daar stond ik in de sneeuw op 3600 meter, op mijn gladde gympjes te knijpen tegen de zon. Gelukkig was één van mijn huisgenoten zo lief me het gladde wandelpad op te slepen. En dat is nogal een opoffering want het was moeilijk ademen op die hoogte. Maar ik ben hem erg dankbaar want wat een prachtig uitzicht was er boven. Op de top hebben we de Zwitserse vlag aangeraakt en heerlijk geluncht met Zwitserse chocolade :)

Zeventien uur en twaalf treinen later waren we (na een impulsief diner in Bern) weer terug in Zurich. En daar wachtte me een onaangename verassing. Mijn ogen werden al in de trein knalrood en zwelden helemaal op. Na een kleine analyse bleek dat ik sneeuwblindheid had opgelopen. Doordat ik geen zonnebril had opgehad had het uv-licht m'n hoornvlies 'verbrand'. Ik zie er op het moment niet uit en het doet behoorlijk veel zeer. Een andere jongen uit de groep had ook geen zonnebril gedragen, maar omdat ik blauwe ogen heb is het bij mij waarschijnlijk harder gegaan. Ik kon geen licht verdragen en ben meteen naar bed gegaan. Maar gelukkig kan ik (zoals jullie merken) alweer op de computer, dus er is sprake van verbetering. Morgen zal ik waarschijnlijk weer de oude zijn!

Al met al heb ik afgelopen anderhalve week weer 1000 dingen meegemaakt en vooral twee belangrijke lessen geleerd; doe een zonnebril op in de Alpen en voer een Chinees nooit teveel alcohol ;)

Hoe gaat het bij jullie in Nederland/Nijmegen/Amersfoort?

Kusjes en knuffels,

Anne